Week 2 - Denemarken, Zweden en Duitsers in nood

Samenvatting: We zijn teruggesjeesd naar Lego House, hebben een fijne avond met vrienden doorgebracht, zijn naar Jelling en Kopenhagen geweest voordat we Denemarken achter ons lieten en overstaken naar Zweden, waar we zowel saaie als prachtige binnenwegen zijn afgereden, voornamelijk aan meertjes gestaan hebben en Duitsers hebben geholpen.

Afgelegde afstand: 1262 km

En dan nu de lange versie. Want waarom zijn we in hemelsnaam teruggesjeesd naar Lego House?? Nou, ik moest mijn jas daar ophalen. Die had ik tijdens ons bezoek in een kluisje gelegd en ik was 'm vergeten toen we weer weggingen omdat het toen heel lekker weer was. Daarnaast hadden we met vrienden afgesproken (die terugkwamen van hun vakantie in Zweden) op het plekje waar we de vorige keer na Lego House naartoe zijn gegaan. Dus we gingen toch al die kant op... Gelukkig hadden ze mijn jas nog! Die dag was verder niet heel spectaculair (lekker racen over de snelweg), maar we hebben een hele fijne avond gehad, wederom bij Rørbæk Sø, en tot lekker laat buiten gezeten. Het was behoorlijk regenachtig, maar dat gaf ons meteen een excuus om de luifel uit te proberen! We konden in elk geval de hele avond droog zitten en ciders/speciaalbiertjes drinken. Voorlopig de laatste avond met mensen uit Nederland!

Op aanraden van Monica en Felix (voorgenoemde vrienden) gingen we de volgende dag naar Jelling. Jelling UNESCO World Heritage Site bestaat uit een relatief grote vindplaats van twee grafheuvels en runenstenen van Gorm the Old en Harald Bluetooth, koningen van Denemarken uit de 10e eeuw. Op de runensteen van Gorm staat voor het eerst (ca. 950) het woord Denemarken vermeld. Voor wie de grafheuvels precies waren, is niet helemaal duidelijk, alhoewel men ervan uitgaat dat de noordelijke grafheuvel voor Thyra, de vrouw van Gorm, was. De zuidelijke grafheuvel was waarschijnlijk voor Gorm, maar daar is gek genoeg nooit een grafkamer gevonden. Verder zijn er palissade- en huizenresten gevonden en lag er ooit de omtrek van een schip, gemaakt van granieten stenen, met een lengte van zo'n 350 meter. Het was een leuke plek om rond te lopen en de manier waarop het schip en de palissademuur zijn aangegeven vond ik erg mooi gedaan. We waren echter vooral verrast door het Visitor Centre dat heel goed in elkaar zat en mooie, interactieve manieren had om de bezoeker het verhaal van Jelling en de VIkingen te vertellen. We waren erg onder de indruk! We hebben hier best lang rondgehangen en besloten daarna om een plekje te gaan zoeken, wat we vonden aan het Vejlefjord.

De volgende dag moest er toch echt een keer een wasje gedraaid worden. Ik had een wasserette in Fredericia gevonden en terwijl de was stond te wassen en te drogen (dat door een misverstand tussen mij en het apparaat 10 euro kostte) hebben we het niet heel indrukwekkende, maar op zich leuke dorpje/stadje Fredericia doorgewandeld. Hierna verlieten we het Deense Jutland (Kennelijk is er ook een Duits Jutland) en gingen we door naar de eilanden. We wilden via een toeristische route over het eiland Funen heen gaan, maar omdat het niet heel lekker weer was en we een beetje doelloos aan het rondrijden waren, besloten we even een stukje snelweg te pakken (Shame on us!) en door te crossen naar Ladby, waar weer een andere grafheuvel uit de vikingentijd bezocht kon worden. Het mooie aan deze site is dat er in de grafheuvel de resten van een schip gevonden zijn en dat de grafheuvel van binnen nog te bezoeken is. De houten resten van het schip zijn er natuurlijk niet meer, maar je ziet nog heel duidelijk de afdruk, de ijzeren ringen en de botresten van de paarden die als offer werden meegegeven. Een bijzondere ruimte.. Daarnaast was er ook nog een replica van het schip te bewonderen dat in het water lag te dobberen. Het museum was niet zo indrukwekkend als dat in Jelling, maar het was wel een mooie aanvulling op wat we de dag daarvoor hadden gezien. Omdat we hierna niet zo goed een plekje konden vinden op Funen, zijn we doorgereden naar Seeland (het eiland waar Kopenhagen op ligt) en hebben daar een (betaalde) camperplek gevonden waar we lekker warm konden douchen! Een uurtje weg van Kopenhagen, waar we de volgende dag naartoe zouden gaan.

Kopenhagen! Ik was wel benieuwd en had er ook wel zin in om weer een keer door een stad te lopen. We hebben er uiteindelijk niet heel lang doorgebracht, omdat we in de middag nog de oversteek naar Zweden wilden maken. We zijn naar het beeld van De Kleine Zeemeermin gelopen, hebben de botanische tuin met het Palmhuis bezocht en lekker door de stad gekuierd en zelfs wat geshopt! Rond een uur of 2 zijn we weer uit de stad vertrokken, maar ik zou het wel leuk vinden om er nog een keer naartoe te gaan en wat meer dingen te bezoeken, zoals de Ronde Toren en Christiania (een bijzonder deel van Kopenhagen dat een semi-onafhankelijke status heeft en een dertigtal jaar door krakers is 'bezet').
Maar daar gingen we dan, de oversteek naar Zweden via de tunnel en over de Øresundbron! (Ja, die brug uit The Bridge.:D) We zochten snel een plekje (de omgeving van Malmö sprak ons niet aan om lang te blijven hangen) en vonden er een aan het Vömbmeer, waar we weer lekker bij een vuurtje naar de sterren konden kijken.

Na een rustige ochtend waarin ik hertjes in het bos zag(!), besloten we om binnendoor noordwaarts door Zweden te gaan i.p.v. langs de kust. De grotere 'provinciale' wegen waren echter een beetje saai en na een tijdje probeerden we wat meer de binnendoorweggetjes op te zoeken, wat maar een matig mooiere route opleverde. Wel vonden we uiteindelijk een heel mooi plekje aan het Möckeln meer, waar we lekker konden wandelen en van het zonnetje konden genieten. En toen we daar 's avonds in het donker bij wederom een vuurtje zaten, kwam er ineens een vissersbootje aan de kant. Het bleek een Duitse vakantieganger te zijn die op een eilandje op dat meer aan het kamperen en vissen was (iets wat hij twee weken in het jaar doet om aan zijn zakenleven te ontsnappen) met de vraag of we water voor hem hadden, omdat hij niet genoeg had. Dat was natuurlijk geen probleem en hij wilde ons uit alle macht een vis geven die hij die dag gevangen had. Ook al zeiden we herhaaldelijk dat dat niet nodig was (we hadden niet echt opslagruimte of de kennis/materialen om de vis schoon te maken), ontkwamen we er niet aan om een stuk vis in ruil voor het water te accepteren. De lieve man heeft de vis nog in het donker staan schoonmaken en gaf ons twee grote filets van wat na wat gehaspel van beide kanten in het Duits/Engels snoekbaars bleek te zijn, super lief! We hebben hierna nog heerlijk bij het vuur gezeten en genoten van de vele sterren (waaronder een aantal vallende) die we door de heldere nacht konden zien.

Ook de volgende dag waren de wegen niet per se de mooiste van de wereld. We zijn wel gestopt bij het Cliff Burton Memorial, waar een gedenkteken is opgericht voor de overleden basgitarist van Metallica. Die kwam in 1986 om het leven bij een busongeluk het plaatsje Dörarp en daar kwamen we toevallig langs. Bijzonder om te zien, vooral de vele offers van fans: een cd, festivalbandjes, teksten, etc. We reden door naar Jönköping om gas te halen, want we hebben bij vertrek een extra gastank van een oom van Jos gekregen (waarvoor dank!), die we daar konden vullen. En wat bleek: we hadden nog niet eens zoveel van onze eigen tank gebruikt, dus we denken nu dat we ruim twee maanden met twee gasflessen kunnen doen als we de gasoven-combinatie elke dag gebruiken. Megachill! We vonden een plekje in de buurt van Jönköping en hebben daar gesmikkeld van de vis die we hadden gekregen (waren ook echt flinke stukken!) met asperges en aardappeltjes. Een waar feestmaal!

Onze tweede week sloten we af met een stuk binnendoor waar we erg blij van werden! Met Google Maps als kaart reden we de kleinste binnenwegen af naar het westen en zo kwamen we op veel leuke gravelweggetjes en heuvelachtige wegen door het bos. We waren van plan om rond de middag bij de kust zijn, maar die hebben we die dag niet gehaald, omdat we het heerlijk vonden om lekker rustig aan te doen. Via de binnenweggetjes kwamen we ook ineens uit bij Gräfsnäs Slottsruin och park, een park waar de ruïne van het Slot Gräfsnäs (what's in a name..) te bezichtigen was en waar we even kort gewandeld hebben. Voor meer informatie, zie foto.;) Na nog wat leuke wegen en boodschappen, zochten we bijtijds een plekje op, want we wilden nog wat rommelen aan het busje. Maar toen we het perfecte plekje gevonden dachten te hebben, bleek er iets mis! Waar we van de weg afgedraaid waren, stond er een Duits stel met hun landrover te ploeteren om door de modder heen te komen.. De auto had al gigantische geulen in de modder achter zich gereden en kwam gewoonweg niet verder. Wij probeerden de auto met ons busje eruit te trekken, maar helaas: in eerste instantie leek het erop dat we de auto loskregen, maar dat resulteerde erin dat 'ie in een nog diepere geul terecht kwam en het einde dus helemáál zoek was! Er zat niets anders op, er moest grover geschut bij komen. Jos en ik gingen op pad om een tractor te regelen (gelukkig wel wat boerderijen in de buurt), maar dat duurde ook nog even. Uiteindelijk werden we naar Gömmet gestuurd, waar een tractor zou zijn. Na een tijdje draaiden we het terrein van een hondenkennel op, waar we inderdaad een tractor zagen staan. We legden de eigenaresse de situatie uit, en na wat heen en weer besloot haar (ietwat grumpy) man met ons mee te komen. Hij sprak ons niet echt aan - volgens mij kon hij niet echt Engels - maar reed achter ons aan naar de plek des onheils. In die tijd had het Duitse stel met takken en stenen zo goed mogelijk geprobeerd om een paadje uit de modder te creëren en zonder veel omhaal werden auto en tractor aan elkaar gekoppeld. De tractor-man was duidelijk wat ongeduldig, want hij begon al voordat de Duitse man goed en wel in zijn auto zat. Maar het lukte! Met veel geronk kwam de auto los en werd deze op het droge gereden. Het stel liep al op de tractor-man af, maar die keerde zonder pardon zijn voertuig om en ging ervandoor! We waren een beetje beduusd, maar we waren hem dankbaar en waren opgelucht dat de auto vrij was. We kregen nog een fles wijn voor de moeite, heel lief! (De 50 euro die ze ons wilden geven hebben we afgeslagen;))
Hierna kwam helaas niet veel meer terecht van knutselen aan het busje, maar we hebben lekker quesadillas gegeten en een rondje rondom het meer gelopen. Ook deze avond (en daarmee deze week) konden we weer fijn afsluiten met een vuurtje!

De tweede week zat er dus alweer op en ik merkte dat het wel weer even wennen was! We zijn vooral van plekje naar plekje aan het rijden en soms vind ik het lastig om ervan te genieten. Ik ben natuurlijk een beetje perfectionistisch, dus als de wegen/plekjes/momenten niet 100% fantastisch zijn, ben ik altijd op zoek naar iets beters. Dit is zeker een luxeprobleem, want we kunnen altijd wel wat vinden en het overgrote deel is gewoon heel mooi, maar het zou fijn zijn als die rust voor mezelf wat meer zou komen. Maar verder niets te klagen! Het busje rijdt heerlijk, alles wat hebben gemaakt doet het en het weer was tot nu toe in elk geval heel goed (zij het wat kouder dan in Nederland). Later meer...