Week 3 en 4 - een samenvatting

Zoals ik al zei in het Noordkaapverhaal, was het door ons gehaast lastig om de reis goed bij te houden online. Vandaar nu een samenvatting van de afgelopen weken! In het kort (een samenvatting van de samenvatting): Na vijf dagen zeiden we Zweden weer gedag, hebben we door de Noorse bergen gereden en gewandeld, zijn we van de bergen, naar Bergen, naar de fjorden en weer naar de bergen gegaan en hebben we de vierde week afgesloten met tochtjes langs Noorse nationale toeristenwegen!
Afgelegde afstand: 1979 km

Ik zal jullie nu geen dag-tot-dag verslag voorschotelen, want dan wordt dit een erg lang verhaal.;)
Onze derde week begon met een tochtje langs de Zweedse fjorden. Nadat we via het binnenland omhoog waren gegaan en vervolgens via binnenwegen naar de westkust waren gegaan, was het nu tijd voor wat fjord- en zeezichten. Die stelden ons niet teleur! De tochtjes langs de Zweedse fjorden via o.a. de (gratis) veerponten waren erg mooi en we genoten van de uitzichten. De mooie omgeving zorgt duidelijk ook voor meer toerisme, want we zagen steeds meer campers/mobile homes en de mooie, gratis plekjes werden schaarser. Gelukkig niet zo schaars dat we ze niet meer konden vinden, het duurde alleen wat langer. Op onze (toen) laatste Zweedse dag bezochten we Stenskeppet, een stenen graf uit de jaren 400-600 na Christus, en toen was het op naar Noorwegen!

Hoewel de eerste kilometers Noorwegen langs de kust naar Oslo nog niet zo boeiend waren, veranderde de omgeving daarna al snel! Waar we tot nu toe vooral rechte wegen en heuvels hadden gezien, bevond ons slaapplekje op de eerste dag in Noorwegen zich al meteen wat hoger, aan het Merkedammenmeer (324 m hoog, niet duizelingwekkend, maar toch;)). We hebben een mooi rondje om dat meer gewandeld (Jos heeft daar een bever gezien!) en zijn van daaruit noordwaarts gegaan om vervolgens over de E134 westwaarts naar de Noorse kust (en fjorden) te reizen. Vanaf die weg hebben we nog wel enkele uitstapjes naar het noorden gemaakt. Om bijvoorbeeld een leuke camping te zoeken. Deze vonden we aan het Tinnsjå meer, een van de diepste meren van Noorwegen met een dieptepunt van 460 meter. Dit meer speelde een rol in de tweede wereldoorlog, omdat over dit meer zwaar water (dat gebruikt werd om bommen te maken) werd vervoerd. Het Noorse verzet heeft in 1940 de Hydro, dat dit zwaar water vervoerde, tot zinken gebracht en over operatie Gunnerside, waar deze verzetsdaad onderdeel van was, zijn meerdere verfilmingen/docu's gemaakt. Het meer was erg koud om in te zwemmen, maar de camping die eraan lag was wel erg fijn.

Een ander uitstapje noordwaarts ging te voet. Met ons vele doorjakkeren hadden we nog niet echt de tijd genomen om eens een langere wandeling te maken. Gelukkig deed een mooie gelegenheid zich voor, de wandeling naar Vesle Nup! Het startpunt daarvan ligt aan de E134 en toen het mooi weer bleek op de ochtend dat we de wandeling hadden overwogen, besloten we ervoor te gaan. We hadden de dag dag daarvoor wat warmere kleren gekocht, want onze jassen die we hadden meegenomen waren niet echt voorzien op het koude weer in de bergen. Daar waren we achter gekomen toen we bij de Gaustatoppen waren en we mensen in thermojassen en mutsen naarboven zagen gaan. Toen besloten we van die specifieke wandeling af te zien in onze dunne windjacks. Gelukkig waren we er voor Vesle Nup beter op voorbereid en konden we de 12 km op en neer naar de top (600m stijgen) goed gekleed afleggen. Omdat het voor ons beiden alweer even geleden was dat we zo'n wandeling hadden gedaan, was het hier en daar wel een beetje zwoegen, maar het uitzicht tijdens de wandeling en op de top was het dubbel en dwars waard! Ik had wel erg last van mijn linkervoet (specifiek mijn tenen), dus ik moet even kijken hoeveel van deze klimmende wandelingen ik ga doen en of het niet beter is om wat kortere, rustigere wandelingen in te plannen.

Met deze wandeling naar Vesle Nup zat onze derde week er alweer op! Het verschil tussen Noorwegen en Zweden was voor ons erg groot, vooral omdat we in Noorwegen vrij snel in de bergen zaten. Voor Zweden moet je daarvoor een stuk noordelijker reizen en een Zweeds stel uit Göteborg dat ik tegenkwam vertelde dat ze daarom naar Noorwegen gaan als ze naar de bergen willen. Dat is simpelweg dichterbij.
Ook in Noorwegen geldt het recht dat je overal mag verblijven waar het niet privéland is, zolang je er maar netjes mee omgaat. We hebben dus wederom kunnen genieten van mooie, rustige plekjes en daarnaast van de prachtige wegen.

Onze vierde week begon nog wat bergachtig, maar aangezien de E134 steeds meer aan het dalen was, duurde het niet lang meer voor we er waren: de fjorden! De weg bestond steeds meer uit tunnels en aan het andere eind van een daarvan, kwamen we uit op het Åkrafjord. Dat lag er prachtig bij en naast de weg was ook nog de Langfoss te bewonderen, met 612m de op 4-na-hoogste waterval van Noorwegen. Het weer was hier meteen een stuk milder: warmer en iets benauwder dan in de bergen. Op ons slaapplekje van die avond hebben we nog een zeearend gezien!

De westkust betekende voor mij nog een ander hoogtepunt, naast de fjorden, want we zouden weer naar Bergen gaan! Ik was daar 10 jaar geleden geweest en vond het toen een heerlijke stad om in rond te lopen en had er heel erg goede herinneringen aan. We gingen via binnendoorwegen die kant op en stuitten tussendoor op een verrassende plek: Lyse Kloster, een voormalig kloostercomplex uit 1146 waarvan nu nog het grondplan zichtbaar is. Het zag er mooi behouden uit, maar er stond geen enkele informatie bij. Misschien ben ik te Nederlands en te gewend dat overal wel een bordje bij staat (ofzo), maar ik had het wel leuk gevonden als daar iets meer informatie bij stond. Anyway, het was een mooie onverwachte tussenstop en we genoten van de korte wandeling tussen de ruïnestenen.
Bergen was wat dat betreft wel andere koek. Zo leer je ook maar weer dat je niet te hoge verwachtingen moet hebben van een herinnering! Er was al voorspeld dat het weer in Bergen niet heel mooi zou zijn, maar onze dag was één grote regenbui. We waren bijtijds in de stad en gingen meteen omhoog met de Fløibanen, een van de hoofdattracties van Bergen. Dit kabeltreintje brengt je omhoog over een van Bergens bergen en zorgt dat je prachtig uitzicht hebt over de stad (doorgaans). Het ochtendgemiezer was echter overgegaan in een daadwerkelijke bui en het zicht werd steeds slechter. De rest van de dag was ook maar matig in de stad en we zijn dan ook weer vrij snel vertrokken. Bergen komt dus weer terug op het lijstje om nog eens te bezoeken! Hopelijk dan zonder regen. ;) (best lastig in een van de meest regenachtige plekjes op aarde, maar het is al eens eerder gelukt!)

Rond deze tijd besloten we dat we het erop gingen wagen om naar de Noordkaap te gaan. Het weer zou nog wel even goed blijven, dus we konden zonder problemen noordwaarts. Na Bergen hadden we nog wel wat binnenwegen gepland, maar daarna zouden we ervoor gaan!
Dat liep toch een beetje anders. We kwamen erachter dat we in de buurt van de Gaularfjellet en de Trollstigen waren, beide Nasjonale Turistvegar, oftewel mooie wegen om even een ommetje voor te maken. Om daar te komen reden we wederom richting de bergen en kwamen langs vele mooie uitzichten en watervallen. Het was echt genieten. Na Bergen werd het weer ook weer beter (alsof er gewoon een permanente wolk boven die stad hangt) en reden we weer in de zon, al was het wel weer een stuk kouder omdat we weer hoger zaten. Toen we naar de Gaularfjellet reden, kwamen we echter voor een bak dichte mist te staan. Het uitzichtpunt dat over de weg uitkijkt was helemaal verpakt in een mistbank en als je op de uitstekende punten stond, zag je om je heen niks dan dichte, grijze wolken. Dat was wel weer mooi op zijn eigen manier, alleen jammer van het uitzicht.

Zo mistig als de Gaularfjellet was, zo helder was het bij Trollstigen. De dag dat we ernaartoe reden (maar er nog niet overheen gingen) bleef het maar afwisselen tussen mist en helderheid, maar de volgende dag was het gelukkig opgeklaard. Trollstigen is een van de bekendste (zo niet dé bekendste) wegen van Noorwegen en er staat dan ook een toeristencentrum en een uitkijkpunt aan de top van die weg. Wij zouden van boven naar beneden gaan, maar hebben ook wel even bij dat uitzichtpunt gestaan, dat een mooie blik op de weg beneden ons bood. Met het busje naar beneden over de weg was gewoon leuk (niet zo boeiend als het uitzicht erop) en Jos was vooral jaloers op alle motorrijders die om ons heen de weg op en af gingen. Dat is toch wel echt genieten met al die bochten. Toen we na Trollstigen ons weer op zeeniveau bevonden, reden we weer langs de fjorden en gingen we verder noordwaarts over de E39 met zijn vele pontjes. We vonden uiteindelijk een plekje net ten zuiden van Trondheim. Tja, we wilden dan misschien zo snel mogelijk naar het noorden, maar die stad wilde ik toch wel even graag bezoeken..

Maar hoe dat was, lees je in Week 5 en 6. Coming soon...