De Noordkaap!!

Fast forward: sinds het vorige verhaal zijn alweer drie weken verstreken. Niet zonder reden, want we zijn behoorlijk aan het doorsjezen geweest en ik heb daardoor weinig rust gehad om even lekker een verhaaltje te gaan schrijven. Maar niet getreurd, want ik zal later nog een korte samenvatting van de afgelopen weken plaatsen. (Joechei!)

Maar even terug naar realtime, want gisteren (24 september) waren we er... De Noordkaap! Een van de noordelijkste puntjes van het vasteland van Europa (niet hét noordelijkste puntje, maar daarover later meer) en de reden dat wij de afgelopen weken vooral kilometers aan het vreten waren. Ergens rond de stad Bergen hadden Jos en ik het er namelijk over wat we allemaal nog wilden zien.
Ik koesterde al lange tijd de wens om via de westkust naar de Noordkaap te gaan, maar omdat we wat laat in het seizoen vertrokken waren, wisten we niet of dat haalbaar was. Een blik op de weersvoorspellingen en het aantal te rijden kilometers gaven ons echter de goede hoop dat de Noordkaap wél haalbaar was. Na Bergen hebben we nog wel wat toeristische weggetjes gepakt, zoals de Gaularfjellet en Trollstigen, maar na Trondheim gingen we er gewoon voor, op naar het Noorden!

8 dagen en 1742 kilometer (met toch nog wel wat tussenstops) later, stonden we er dan, op de Noordkaap! Het was een mooie zonnige dag, dus had ik al erg genoten van de zonsopgang en de weg ernaartoe; onze slaapplek stond nog zo'n 63 kilometer van de Noordkaap af.

De zonsopgang op de berg - Ochtenkleuren over de weg - Rendieren op de weg - Hond in de tunnel?

De laatste kilometers zat ik echt te stuiteren en probeerde ik van elk kilometerbordje een foto te maken (wat niet altijd lukte) en ik voelde me net een klein kind. Maarja, dat krijg je als je hoge verwachtingen hebt.;) Het laatste stuk vond ik ook erg mooi rijden, al vond ik het wel bijzonder dat het landschap nóg kaler kon worden dan we voor die tijd gezien hadden. Door de wind en kou (denk ik) groeit er bijna niks op de bergen rondom de Noordkaap en het enige dat we zagen waren bruine heuvels en een golvend weggetje ertussendoor. Ik vond de desolaatheid erg mooi, maar dat was niet voor iedereen zo.;)

Na die laatste desolate kilometers, waren we er, op de Noordkaap! Ik vond het fantastisch om daar te zijn, op dat noordelijke puntje dat uitkijkt over de Barentszee. Het zonnetje was prachtig, alleen de wind was sterk en alomtegenwoordig en maakte dat je niet even lekker kon staan uitkijken over zee zonder het gevoel te hebben dat je weggeblazen zou worden. Het was er daarmee ook best wel koud, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik kon niet ophouden met foto's maken en genoot intens van het feit dat ik daar gewoon was, op die Noordkaap. De Noordkaap is overigens het noordelijkste puntje van het Europese vasteland dat met de auto te bereiken is. Het échte noordelijkste puntje van het Europese vasteland is Knivskjelodden, dat ongeveer anderhalve kilometer noordelijker ligt. Daar kun je nog wel via een pad van 9 kilometer naartoe wandelen, maar gezien de harde wind besloten we om dat niet te doen.

Na een uurtje wind doorstaan en foto's maken maakten we weer rechtsomkeert. Er is maar één weg die omhoog gaat naar de Noordkaap, dus die moesten we ook weer af. Vooral omdat we al een winderige nacht erop hadden zitten en er geen zin in hadden om nog zo'n nacht te doorstaan (we hadden allebei niet heel goed geslapen), besloten we om de E69 weer helemaal af te rijden en rustiger oorden op te zoeken. Dat is ook gelukt, maar naarmate we zuidelijker op de E6 kwamen, werd de lucht donkerder en reden we een regenbui in. We slaagden er gelukkig wel in om een mooi plekje te vinden, waar we het grotendeels droog hebben gehouden. Als klap op de vuurpijl hebben we zelfs nog elanden gespot! Een mooie afsluiter van een topdag!